Til umræðu í komandi kosningabaráttu: 1. grein. - Bankaleyndin sér um sína menn!
Hvað merkir orðið bankaleynd? Hin gamla íslenska orðabók Menningarsjóðs segir það skýrum stöfum: Banki er peningastofnun. Að leyna er að dylja, hylja, fela, launung, dul og fleira í þeim dúr. Þar höfum við það. Í skjóli þessarar launungar fara menn sínu fram. Til dæmis eiturlyfjabaróninn. Hann kemur með alla sína vel fengnu peninga, sem hann hefur unnið fyrir í sveita síns andlitis, og lætur leggja þá inn í bankana. Fyrir honum er borin mikil virðing, sem og öðrum sem peninga hafa milli handa. En það má ekki segja frá! Yfirleitt eru það einhverjar tilviljanir sem ráða því hvort upp kemst um hina annars ósnertanlegu fjármálaglæpamenn nútímans, sem stela öllu steini léttara sem þeir geta. Bankaleyndin sér um sína menn!
En þetta er náttúrlega leyndarmál!
Bankaleyndin er sá Heljarslóðarvettvangur sem alls ekki má hrófla við, hvað sem tautar og raular, að dómi sumra sérfræðinga. Við sveitamenn segjum: Komið er nóg af svo góðu. Við erum fullir upp í kok. Við tökum undir með mörgum mætum mönnum: Burt með bankaleyndina í hinum stærri málum. Mestu bankaræningjar veraldarsögunnar hafa notfært sér hana út í glæpsamlegar æsar. Þetta sér og skilur öll alþýða manna. En forystumenn þjóðarinnar skilja aldrei fyrr en skellur í tönnum. Slík ríkisleyndarmál sem hér eru nefnd má auðvitað ekki nefna við nokkurn mann. Síst af öllu almenning sem alltaf borgar brúsann þegar í harðbakkann slær.
Þar ríkir spillingin ein
Nú er ljóst, að í „virðulegum“ erlendum stórbönkum og fjármálafyrirtækjum ríkir spillingin ein. Svo til á hverjum einasta degi berast fréttir af fjármálamisferli á þeim vettvangi. Engin ástæða er til að ætla annað en íslenskir bankar séu hlutfallslega undir sömu sök seldir. Það liggur á borðinu, að það eina sem þessir ribbaldar og eiginhagsmunamokarar myndu skilja væri afnám hinnar skuggalegu bankaleyndar.Vilji og svolítill kjarkur er allt sem þarf, eins og fyrri daginn. Það væri góð byrjun að upphefja alla bankaleynd þar sem um viðskipti er að ræða sem fara yfir 100 milljónir króna. Hvers vegna ekki?
