Halldór Hermannsson frá Svalbarði í Ögurvík í berjamó inn Djúpi fyrir allmörgum árum. Dóri Hermanns var einn af þessum Vestfirðingum sem kunni að nýta landsins gæði og ekkert kjaftæði með það! Ljósm. H. S.

Á fundi sínum í gærmorgun kl. 11 að Baulhúsum samþykkti hreppsnefnd Auðkúluhrepps að skora á alla sem vettlingi geta valdið að skutla sér nú í berjamó. Nefndin segir að ótrúlega víða séu ber, þó sumsstaðar sé að vísu einsog sviðin jörð. En hvað um það. Menn þurfa bara hafa samband við umráðamenn lands þar sem það á við. Og koma svo!

Fátt er betra en að ganga til berja. Krækiber, bláber og aðalbláber. Og hrútaber gætu leynst einhversstaðar. Í gamla daga voru oft tugir manna í einu í berjum á Baulhúsum í Auðkúluhreppi. Heilu fjölskyldurnar. Enda heimsfrægt krækiberjaland. En nú er hún Snorrabúð stekkur.

Fleiri hundruð tonn af berjum fara undir snjó á hverju hausti hér um slóðir, engum til gagns. Við eigum að nýta landsins gæði og ekkert múður, segir í ályktun hreppsnefndar Auðkúluhrepps. Það á líka við um vestfirsku berin sem eru alveg svakalega holl. Sulta, safta, frysta! Einn góður berjamór getur komið í staðinn fyrir margar töflur segir nefndin. 

Fram kom á fundinum tillaga um að leggja á berjaskatt í hreppnum. Oddvitinn var nú fljótur að afgreiða það mál. Það gerði hann með rökstuddri dagskrá, eins og þeir í Austurvallarleikhúsinu mættu gera oftar. Og tók svo bara fyrir næsta mál.

     
Fleira gerðist á fundinum og verður sagt frá því síðar eftir atvikum.

         Grelöð Bjartmarsdóttir, jarls á Írlandi

                 fundarritari