16.10.2009 - 11:04 | Hallgrímur Sveinsson
Er ekki komið nóg?
Hallgrímur Sveinsson
Ein eldri frú hér fyrir vestan sagði við mig um daginn:
“Við Íslendingar eigum ekki að venja okkur á þetta sífellda væl. Við höfum allt til alls. Við eigum nóg af húsum. Við þurfum ekki að byggja meira í bili. Við eigum nóg af fötum. Við eigum nóg af bílum. Við eigum nóg af drasli. Þó við sendum heilu skipsfarmana af dóti út í heim til þeirra sem ekkert eiga, sæi ekki högg á vatni hjá okkur. Og við eigum nóg af mat. Við þurfum ekki betri lífskjör. Verkalýðsforkólfar og stjórnmálamenn eru sífellt að tönnlast á að við þurfum að bæta lífskjörin. Þeir gá ekki að því að hér eru bestu lífskjör í heimi. Hitt er allt annað að við þurfum að jafna lífskjörin. Hætta að henda mat í stórum stíl. Okkar mesta skömm er að einhver skuli vera svangur mitt í öllum allsnægtunum. Það á enginn að þurfa að líða skort í okkar góða landi. Við eigum að hjálpa hvert öðru. Oft var þörf en nú er nauðsyn.”
Eitthvað í þessa átt hljóðaði ræða hinnar vestfirsku valkyrju og er á við marga milljarða í krónum talið ef eftir þeim væri farið. Ef forsvarsmenn okkar hafa vit á að standa saman og ganga á undan með góðu fordæmi mun þjóðin fylgja þeim. Við þurfum breytt hugarfar. Og hætta bruðlinu! Sú þjóð sem ætlar að gleypa allt sem tönn á festir fær ekki staðist og glatar sálu sinni.
Og rétt í þessu birtist stórkostleg frétt á mbl.is. Söngvarinn Stefán Helgi Stefánsson hefur heimsótt Alzheimersjúklingana í Fríðuhúsi undanfarið og sungið fyrir þá. Bóksaflega hrífandi að sjá viðbrögðin. Það er nákvæmlega þetta sem við Íslendingar eigum að gera mitt í öllu volæðinu. Gefa eitthvað af okkur sjálfum. Ekki vera sífellt að hugsa um einhverja neyslu og skemmta okkur persónulega. Hugsa um náungann. Þá mun allt annað veitast okkur að auki.
