„Blómsveigur var lagður á leiði Jóns Sigurðssonar“
„Blómsveigur var lagður á leiði Jóns Sigurðssonar“
Þessa setningu hefur maður oft heyrt í gegnum tíðina. Síðast í gær, en þá var flutt dagskrá í Ríkisútvarpinu, Rás 1 um fullveldið. Sú útvarpsstöð er einhver besta útvarpsstöð í heimi, ef ekki bara best. Algjör gullmoli. En það er önnur saga.
Í áðurnefndri ágætu dagskrá mátti heyra að oft var lagður blómsveigur á leiði Jóns Sigurðssonar í umrædd 100 ár. Nema hvað. Það kom jafnvel fyrir að blómsveigar voru lagðir á leiði Jóns forseta frá þremur stjórnmálasamtökum, sem ekki gátu komið sér saman um einn sveig. Eins og hver annar brandari.
Nú er frá að segja og rifja upp, að eiginkona Jóns Sigurðssonar hvílir við hlið manns síns í hvelfingu í Hólavallakirkjugarði. Það voru ekki nema 9 dagar á milli þeirra hjóna. En megnið af þeim tíma sem liðinn er frá láti þeirra hafa menn verið í óða önn að leggja blómsveiga á leiði Jóns Sigurðssonar. En hvar er Ingibjörg Einarsdóttir? Stóð hún ekki í lifanda lífi eins og klettur við hlið sjálfstæðishetjunnar, eiginmanns síns? Fór hún ekki með honum 29 sinnum yfir Íslandsála fram og til baka vor og haust þegar allra veðra var von? Bægði hún ekki frá honum öllum óþægindum og ama? Hélt hún honum ekki heimili sem var ein af undirstöðum sjálfstæðisbaráttunnar? Nei, ég segi bara svona.
