Við verðum að forgangsraða: Landspítalinn, Harpa og Valgerður Matthíasdóttir.
Konan með græna pennann, Valgerður Matthíasdóttir, var fyrir nokkrum árum spurð hvort hún ætlaði ekki að fara að láta sjá sig í Hörpunni. Svar Valgerðar er sérlega minnisstætt. Hún sagði einfaldlega að meðan móðir hennar þyrfti að liggja á ganginum á Landspítalanum myndi hún ekki stíga fæti sínum inn í það hús. Við vonum að hér sé rétt eftir haft.
Vinur okkar, Einar Oddur Kristjánsson, sagði eitt sinn eftirminnilega: Það er ekkert svo áríðandi á Íslandi að ekki megi fresta því. Við segjum einfaldlega: Það er ekkert eins áríðandi á Íslandi í dag í framkvæmdalegu tilliti og að hætta að láta sjúklinga liggja á göngum Landpítalans og ýmsum skúmaskotum. Við eigum nóg af spítalahúsnæði sem við verðum að útbúa þannig að þessu ástandi linni. Strax í dag! Það er til nóg af peningum í þetta. En það getur þýtt að menn verða að forgangsraða.
En hvað þýðir það orð?
