Kristján Gunnarsson er einn af þessum gömlu góðu fjármönnum sem nú fer fækkandi. Þeir eru sérfræðingar í sauðfjárrækt og ber að líta á þá sem slíka. Ljósm.; H. S.

Undanfarið hafa menn verið í eftirleitum í Vestfirsku Ölpunum líkt og Fjalla-Bensi á sinni tíð. Hefur gengið þar á ýmsu. Allt bendir þó til að ekki verði margar útigöngukindur á fjöllum á því svæði í vetur. Smalarnir  hafa staðið sig vel að vanda þó ekki séu allar ferðir til fjár. Og skal rifjað upp í því sambandi það sem Þórarinn Sighvatsson, bóndi og almannaspekingur á Höfða í Mýrahreppi sagði sem frægt var um einn háfjalla og heiðurssmala:
„Það er ekki nóg að geta hlaupið ef vitið vantar.“

    Það var verið að fara yfir þetta svið sem önnur í spekingadeildinni í sundlauginni á Þingeyri fyrir skemmstu. Kom þar fram að menn hefðu smalað jafnvel hlíðar Kaldbaks, Veturlandafjall, Efri- og Neðri Skeggja, Lokinhamradal, Dalsdal  og Svalvogahlíð eins og hún leggur sig, hlíðar  Helgafells og Arnarnúps,  ásamt  meira og minna ýmsum  hlíðum og dölum.  

  Kristján Gunnarsson, bóndi og  Miðbæjarsmali hefur náttúrlega verið potturinn og pannan í mörgum af þessum smalamennskum að vanda. Og það þrátt fyrir að hann gengur ekki á öllum, nýkominn úr liðskiptaaðgerð og veifar þar af leiðandi tveimur hækjum. Tók Kristján þannig til orða þegar menn voru að nefna Þórarin á Höfða og háfjallasmalann:

   „Ekki vantar mig nú vitið en hlaupið get ég ekki.“