Það vantar fleiri húmorista á Alþingi!
Á Alþingi er eitthvað að. Ekki þarf að fylgjast lengi með störfum samkomunnar til að sjá að þar vantar einhvern neista. Sumir innanbúðarmenn kunna ekki kurteisi og fleira er þar mótdrægt. Á Alþingi vantar til dæmis meiri léttleika í bland við alla alvöruna. Góð var tillagan sem kom fram um daginn: Þingmenn ættu að taka lagið í upphafi þingfunda, Öxar við ána, Litla flugan og svona!
Húmoristar virðast fjarri góðu gamni. Allt of margir þumbarar. Samkoman virkar á mann eins og Grímur Thomsen sagði: Svipþyrping sækir þing. Engir fylla skörð gömlu húmoristanna sem gerðu garðinn frægan: Ólafs Thors, Stefáns Jónssonar, Jónasar Árnasonar, Davíðs Oddssonar og Matthíasar Bjarnasonar, svo fáir séu nefndir.
Það vantar fleiri húmorista á þing!
Maður var nefndur Björn Pálsson, kenndur við Ytri-Löngumýri í Svínavatnshreppi. Hann sat á þingi fyrir Framsóknarflokkinn 1959-1974. Sá var ekki í vandræðum með hina mannlegu þætti. Fáir fóru í fötin hans þegar um húmorinn var að ræða enda margsinnis kosinn skemmtilegasti maður þingsins. Sú góða kosning er víst löngu aflögð.
Frægt var að þegar Björn Pálsson kom á þing flutti hann jómfrúrræðu sína í einhverju mikils háttar máli, gott ef ekki álnum eins og hann kallaði álverið í Straumsvík. Fór hann svo til Ólafs Thors forsætisráðherra og spurði hvernig honum litist á sig og hvernig ræðan hefði verið.
„Það er gott að þú ert kominn, núna verð ég ekki lengur talinn vitlausasti maður á þingi“, svaraði Ólafur. Birni líkaði svarið vel enda tók hann sjálfan sig ekki of hátíðlega og mættu fleiri stjórnmálamenn taka það til fyrirmyndar.
Hallgrímur Sveinsson.
