Þeir voru nokkuð léttir í bragði Brekkusmalarnir eftir úthlutun: Frá vinstri: Dagbjartur Bjarnason, Valdimar Steinþórsson, Viktor Pálsson, Sigþór Gunnarsson, yfirsmali og tengiliður, frú hans Sigríður Þórarinsdóttir og Gunnar Þór Valdimarsson. Á myndina vantar þá félaga Stóra-Grím, yfirmann Viagradeildarinnar og töskubera hans Siggja Friggja.

Þann 2. október 2004 mátt lesa eftirfarandi frétt á Þingeyrarvefnum:

Það gleymdist að geta þess í fréttabréfi úr Vestfirsku Ölpunum um daginn sem satt er, þó oft megi satt kyrrt liggja, að í upphafi smalamennsku í umdæminu Brekkudalur að Kirkjubólsdal, var úthlutað karamellum, 2-3 á mann, allt eftir því hvernig á stóð og hefur svo verið um nokkurt skeið.

   Þessi siður er ættaður úr Arnarfirði og hefur þótt gefast vel þar. Þetta er gert til að smalarnir verði brattgengari, léttari á sér, kraftmeiri og ánægðari með lífið á fjöllum og dölum.

   Gunnlaugur Fellabiskup taldi að hér væri um Viagra karamellur að ræða, eða jafnvel þær nýjustu, svokallaðar Víkara karamellur og var því ekki mótmælt. Ráðlagði hann mönnum að geyma að minnsta kosti eina karamellu þangað til þeir kæmu heim og þótti það gott ráð.

   Að öðru leyti er frá því að segja í sambandi við smalamennskur í Vestfirsku Ölpunum að þar hefur verið smalað og smalað og er þar ekkert lát á. Kveður svo rammt að þessu að nú eru menn jafnvel farnir að smala tófum með sauðfénu. Ein hvít lágfóta smalaðist með fénu af Hrafnseyrardal í dag, 2. október og voru mörg vitni að því.

   Og svo má ekki gleyma að geta þess, að Sigrún á Kirkjubóli og smalar hennar, að ógleymdum hinum ómetanlega smalahundi, Fjólu, sem fer í kletta og allt hvað eina til að sækja fé, komu með að minnsta kosti 4 útigöngukindur af hinu svokallaða Veturlandafjalli, inn af Skeggjanum í Arnarfirði. Voru þær að sögn mjög vel útlítandi eftir slarkið í vetur.