Kögurvík milli Svalvoga og Hafnar. Ljósm.: H. S.

Heimilisfólk í Svalvogum 1942. Aftari röð frá vinstri: Hreiðar Hálfdánarson, Ottó Þorvaldsson, bóndi, Magnea Símonardóttir, húsfreyja, Ásdís Þorvaldsdóttir, Þorvaldur Jón Kristjánsson, Sólborg Matthíasdóttir, Kristín Guðmundsdóttir, móðir Magneu og Elinborg Ása Guðbjarnadóttir eiginkona Sigurðar ljósmyndara. Fremri röð frá vinstri: Steinberg Þórarinsson, Þorvaldur Ottósson, Ingibjörg Ottósdóttir, Helga Ottósdóttir, Sigurrós Ottósdóttir, Kristján Ottósson, Anna Ottósdóttir, Ingibjartur Jónsson, Halldóra Ottósdóttir og Svanlaug Sigurðardóttir, dóttir Sigurðar ljósmyndara. Myndina tók Sigurður Guðmundsson, ljósmyndari.

Þessi mynd er tekin við bæjarhúsið í Höfn, sennilega 1942. Fremri röð, sitjandi frá vinstri: Guðný Halldórsdóttir (1874-1949), bróðir hennar, Kristján Halldórsson (1870-1962) og Matthildur Ólafsdóttir (1857-1954). foreldrar Guðrúnar húsfreyju. Aftari röð, standandi frá vinstri: Þórarinn Vagnsson, Elinborg Ása Guðbjarnadóttir (1908-1984), eiginkona Sigurðar ljósmyndara, þá þrjár dætur húsbændanna, Áslaug, Ólafía og Margrét, Kristján Jakobsson, bóndi í Höfn og eiginkona hans, Guðrún P. Kristjánsdóttir (1892-1985), þá tvær dætur þeirra, Sigríður og Þorbjörg og loks Svanlaug Sigurðardóttir (1929-1995), Sigurðar ljósmyndara. Mynd úr fórum Kristjáns Þórarinssonar. Ljósm. Sigurður Guðmundsson.

« 1 af 3 »

4. sena:

         Vestfirsku Alparnir. Alls konar svipmyndir.

Texti:

Einar Guðjohnsen, ferðamálafrömuður, mun líklega fyrstur manna hafa nefnt skagann milli Arnarfjarðar og Dýrafjarðar Vestfirsku Alpana. Þar hafði hann í huga hvað hvassbrýndu fjöllin á þessum slóðum minna mikið á Alpafjöllin suður í Evrópu.

         Hér er Kaldbakur, 998 metra hár. Og Kolturshorn,

         Veturlandafjall. Fleiri fjöll nafngreind.

Viðmælendur:

H. S.

Vegfarendur

5. sena:

Myndskot:

Svalvogar. Bær og viti. Brim. Svalvogahamar. Fúlivogur. Strandstaður breska togarans Langanes. Síðustu leifarnar af togaranum.

         Texti:

         Við hefjum ferðina um Dýrafjörð í Svalvogum, sem fyrrum

         nefndust Selvogar. Viti fyrir sæfarendur var reistur hér 1920.

         Fyrstur vitavarða var Þorvaldur Jón Kristjánsson. Þorvaldur

         var kempa mikil, einn af þessum gömlu vestfirsku

         útnesjamönnum.

            Þeir voru á svipuðum aldri, Þorvaldur og

         Guðmundur G. Hagalín, rithöfundur frá Lokinhömrum í

         Arnarfirði, enda notar Hagalín Þorvald sem fyrirmynd að

         einni þekktustu sögupersónu sinni, Sturlu í Vogum.

         Eitt sinn rak Þorvaldur í Svalvogum breskan togara úr mynni

         Arnarfjarðar, sem var nánast upp í kálgörðum þeirra

         Arnfirðinganna, á árabát sínum með haglabyssu eina að

         vopni. Þennan atburð færði svo Hagalín yfir á Sturlu í

         Vogum.

Eiginkonurnar.

Ljósmyndir:

         Svalvogahamar.

         Hér var uppsátur og lendingarstaður

         Svalvogamanna og margra fleiri.

         Héðan réri til dæmis Sigurður prestur á Hrafnseyri, faðir Jóns

         forseta, þá formaður á skipi föður síns.

         Hér skammt frá Hamrinum strandaði breski togarinn

         Langanes frá Grimsby árið 1935, en það er mesta sjóslys sem

         vitað er um í Dýrafirði. Öll áhöfnin fórst, fjórtán manns og sá

         fimmtándi, stýrimaður af breska togaranum Bunsen fórst

         einnig þegar reynd var björgun við efiðar aðstæður. Enn má

         sjá hér í fjörunni síðustu leifarnar frá þeim harmleik.

         Einamanlegt er í Svalvogum segir í Árbók Ferðafélags

         Íslands 1951.”

         Bókin kemur svífandi inn í mynd.

Viðmælendi: Kristján Ottósson

Hemmi Gunn kemur gangandi inn í mynd og hittir Kristján Ottósson.

“Þú ert alinn upp hér í Svalvogum, Kristján.

Var einmanalegt hér á útnesjunum?“

 Íþróttir. Stangarstökk. Kyrramyndir.

 Sagan:

 Gínurnar.

 6. sena:

Höfn

Texti:

Viðmælendur:

Matthías Ottósson