Merkir Íslendingar - Margrét Hermannsson - aldarminning
Foreldrar hennar voru Sigurður Sigurðsson, sýslumaður Skagfirðinga og bæjarfógeti á Sauðárkróki, sonur Sigurðar Stefánssonar, alþingismanns og prests í Vigur, og k.h. Þórunnar Bjarnadóttur, og k.h. Guðríður Stefanía Arnórsdóttir, dóttir Arnórs Árnasonar prests í Hvammi í Laxárdal, Dal., og fyrri k.h. Stefaníu Stefánsdóttur.
Systkini Margrétar: Sigurður listmálari, Stefanía Guðríður skrifstofumaður, Arnór, verðlagseftirlitsmaður á Sauðárkróki, Stefán lögfræðingur, Hrólfur listmálari, Guðrún listmálari, Árni prestur og Snorri skógfræðingur.
Margrét fór til Danmerkur haustið 1939 og vann sem hjúkrunarkona á St. Hanssjúkrahúsinu í Hróarskeldu. Hún fór til Svíþjóðar haustið 1940 og starfaði á sjúkrahúsinu í Gävle og háskólasjúkrahúsinu í Uppsölum.
Árið 1942 giftist Margrét Olle Hermansson cand. jur. Þau fluttust til Helsingborgar þar sem þau bjuggu upp frá því. Börn þeirra: Nanna Stefania, Gunnar, Anders Snorri og Sigurður.
Margrét gegndi ýmsum trúnaðarstörfum á vegum Helsingborgar. Hún var borgarfulltrúi 1961-62 og 1967-82, fyrsti varaforseti borgarstjórnar 1980-1982, í skólanefnd 1956-73 og í hafnarstjórn 1974-82. Hún beitti sér innan borgarstjórnar Helsingborgar fyrir fjölmörgum líknar- og menningarmálum, var formaður í samtökunum „Umhyggja fyrir öldruðum“ og formaður Kvennadeildar Rauða krossins í Helsingborg. Árið 1967 kom hún því m.a. til leiðar í borgarstjórn, að ákveðið var að stafsetning á nafni Hälsingborgar yrði breytt til hins upprunalega horfs: Helsingborg.
Fyrir störf sín í þágu borgarinnar hlaut Margrét gullheiðursmerki árið 1983. Hún var formaður í Félagi hægri kvenna/íhaldsflokkskvenna 1964-76.
Hún beitti sér innan flokksins fyrir hinu fyrsta raunverulega kvennaframboði í Svíþjóð árið 1973 og hlaut efsta konan á kvennalista flokksins þingsæti.
Margrét lést 23. maí 1994.
Morgunblaðið 4. maí 2015 - Merkisr Íslendingar
