Merkir Íslendingar - Hörður Bjarnason
Hörður var í föðurætt af miklum listamannaættum. Föðursystkini Harðar voru Einar myndhöggvari; Guðný, amma Sveins Björnssonar sendiherra, og Valgerður, amma Nínu Tryggvadóttur listmálara.
Bjarni var sonur Jóns, b. á Galtarfelli, bróður Helga, langafa Alfreðs Flóka, teiknarans frábæra. Jón var sonur Bjarna, bónda í Bolafæti Jónssonar og Helgu Halldórsdóttur, systur Guðfinnu, langömmu Gests Þorgrímssonar myndlistarmanns. Sesselja var dóttir Guðmundar Guðmundssonar, bónda í Deild á Akranesi.
Eiginkona Harðar var Katla Pálsdóttir húsfreyja og eignuðust þau tvö börn, Áslaugu Guðrúnu og Hörð.
Hörður lauk stúdentsprófi í MA 1931, fyrrihlutaprófi í byggingarlist frá tækniháskólanum Darmstadt í
Þýskalandi 1934 og fullnaðarprófi (Diplom Ingeniör-Hochbau) frá háskólanum í Dresden 1937. Hann var skrifstofustjóri skipulagsnefndar ríkisins 1939-44, skipulagsstjóri ríkisins við stofnun þess embættis 1944-54 og húsameistari ríkisins 1954-79.
Þekktustu verk Harðar eru án efa Austurbæjarbíó (ásamt Gunnlaugi Pálssyni og Ágústi Steingrímssyni) Skálholtskirkja, Kópavogskirkja og Árnagarður við Suðurgötu.
Hörður sat í skipulagsnefnd ríkisins og skipulagsstjórn, í bygginganefnd Reykjavíkur, var framkvæmdastjóri Þingvallanefndar 1944-79, hafði umsjón með byggingaframkvæmdum á Keflavíkurflugvelli, átti sæti í varnarmálanefnd 1954-56, var formaður byggingarnefndar Þjóðleikhússins, lögreglustöðvar í Reykjavík, Ríkisútvarpsins, tollstöðvarhúss í Reykjavík og Þjóðarbókhlöðunnar.
Hörður lést 2. september1990.
Morgunblaðið 3. nóvember 2016
