Jón forseti á tindi manndómsáranna. Þeir sem heimsóttu þau hjón á Östervoldgade í Kaupmannahöfn, sögðu að hann hefði oft verið hrókur alls fagnaðar og farið með græskulaust gaman. Ljósm. ókunnur.

Stórfrétt úr Auðkúluhreppi:

Gárungarnir í Auðkúluhreppi henda nú mikið gaman að hreppsnefnd sinni, en í henni eru bæði fulltrúar þessa heims og annars sem kunnugt er. Nýjustu fréttir úr Vestfirsku Ölpunum herma, að nú sé Jón Sigurðsson farinn að vinna að handan í gegnum hreppsnefnd Auðkúluhrepps. Gerist þetta þannig að forsetinn kemur á framfæri við ritara nefndarinnar ýmsum skilaboðum og heilræðum til íslensku þjóðarinnar. Eru það mál sem hann barðist fyrir á sínum tíma og eru mörg sígild. Fellur ritarinn þá í trans sem kallað er og skrifar ósjálfráða skrift.

   Í því efni er skemmst að minnast Guðmundar Kamban skálds, sem alinn var upp í Ketildölum í Arnarfirði. Hann skrifaði á yngri árum ósjálfráða skrift, þar sem ýmsir komu skilaboðum til hans úr handanheimum. 

   Stundum er talað um það, að Jón forseti sendi alþingismönnum óbein, táknræn skilaboð með einni saman nærveru sinni í standmynd sem steypt er í eir á Austurvelli fyrir framan Alþingishúsið. En þetta virðist því miður oft eins og þegar skvett er vatni á gæs. Fulltrúar þjóðarinnar, og þar með forsetans, virðast sumir ekkert mark taka á því sem hann stóð fyrir og skrifaði. Margir þeirra hafa líklega aldrei lesið staf eftir hann og vita lítið um fyrir hvað hann stóð.  

   Það flýgur fyrir hér vestra að þetta séu gamanmál sem ekkert sé að marka. En þá er að gæta að því, að öllu gamni fylgir nokkur alvara. Aðal spurningin er bara hvort Jón Sigurðsson eigi eitthvert erindi við okkur í dag. Þetta reddast allt hvort sem er!