Jón Sigurðsson horfir til Alþingis af Austurvelli. Hann var potturinn og pannan í störfum þess eftir að það var endurreist. Hann var einn af hinum bestu mönnum. Fremstur meðal jafningja. Það má taka hann til fyrirmyndar í hvaða skynsamlegu viðræðum sem er. Ljósm.: Björn Ingi Bjarnason.

Alþingi við Austurvöll.

« 1 af 2 »

„Alþingismenn, hver um sig, gætu kosið leynilegri kosningu þá menn utan þings sem þeir treysta best. Þeirra eina hlutverk væri að sætta þá deiluaðila sem nú berast á banaspjót.“

   Þannig hljóðar tillaga okkar hér fyrir vestan sem við settum fram um daginn.

Ríkisstjórnin gæti að sjálfsögðu einnig staðið svona að málum ef hún þekkti sinn vitjunartíma. En það hlustar náttúrlega enginn maður á svona vitlausar tillögur. Samt höldum við að það væri tilbreyting fyrir Alþingi að standa einu sinni á þennan hátt að tilnefningu manna til þjóðþrifaverka. Nokkra hina bestu menn úr öllum landsfjórðungum. Þessir umræddu góðu menn eru úti á stéttunum.

Nú þarf skynsamlegar viðræður á bak við tjöldin eins og allir raunsæir menn nota þegar í harðbakkann slær. Nota má síma og Internetið og hvað eina. Styðja við bakið á þeim í Karphúsinu.

Tíminn er naumur.

Nú býður þjóðarsómi.

Hallgrímur Sveinsson.