Það var þessi glæsilega bók sem fór út í jólabókaflóðið frá Vestfirska forlaginu án strikamerkis. En það er önnur saga að söguhetjur hennar eru eftirminnilegt dæmi um það hvernig fólk af ýmsum þjóðernum getur lifað saman í sátt og samlyndi. Og bætt hvort annað upp. Afar gott innlegg í umræðu dagsins. Og selst eins og heitar lummur. Strikamerkið er líka svo flott!

Það er ýmislegt sem mönnum dettur í hug nú til dags. Til dæmis að starfrækja bókaforlag á hjara veraldar. Vestfirska forlagið er eitt slíkt, en það hefur gefið út á fjórða hundrað bækur um Vestfirði og Vestfirðinga. Auk þess nokkrar bækur sem teljast til annarra fjórðunga. Það sem gerir þetta mögulegt er auðvitað Internetið. Og hinir mörgu sem leggja hönd á þennan plóg. Og endalaus bjartsýni og áhugi. Og svo geta sumir ekki hætt frekar en sumir!

   Hitt er annað mál, að þetta er eins og hver önnur klikkun miðað við þau ótal vandamál sem upp koma með jöfnu millibili í slíkri útgáfu svona fjarri aðal markaðnum. Vandamál sem bókaútgefendur í Reykjavík til dæmis þekkja ekki nema af afspurn.

Smádæmi um það í núverandi jólabókaflóði var um daginn þegar ein af hinum glæsilegu nýju bókum forlagsins fór úr prentsmiðju og var dreift án strikamerkis! Allir sjá að slíkt veldur miklum vandræðum og er eiginlega vonlaust. Það er mörgum sinnum verra að ráða bót á slíkum uppákomum hér fyrir vestan en í höfuðborginni. Gárungarnir segja reyndar að vegna þess að forlagsstjórinn sé bæði gáfaður, vel gefinn og duglegur (manni svelgist nú bara á!) þá reddaðist þetta eins og annað.

Ma – ma – ma - ma mundi Ragnar vinur okkar sennilega segja.