Ferjuskylda var á Gemlufalli og sá bóndinn um að ferja fólk yfir fjörð á Gemlufallsbátnum. Ljósm.: Safn Emils R. Hjartarsonar.

Vegagerð fyrir Dýrafjörð til Þingeyrar lauk haustið 1954. Þangað til var ferjuskylda á Gemlufalli og sá bóndinn um að ferja fólk yfir fjörð á Gemlufallsbátnum.
Svo var smíður ferja á Þingeyri til að flytja mikinn farangur, bíla og einng sauðfé.
Kaupfélag Dýrfirðinga átti ferjuna. Hægt var að leggja gafl ferjunnar niður og mynda "landgöngubrú" sem bílar óku eftir um borð. Bílum var alltaf bakkað upp í ferjuna. Í fjörunni, sniðhallt fyrir neðan Vélsmiðju Guðmundar J. Sigurðssonar var lending ferjunnar. Þar mynduðu samankræktar járnplötum braut að aka eftir í hana. Annars staðar var enginn sérstakur búnaður í fjöru og gat verið basl að koma bílum í land.

Á annarri myndinni sem hér sjást er verið að bakka jeppa upp í ferjuna--það eru Lýður Jónsson, yfirverkstjóri Vegagerðarinnar og Jón Ólafsson, bóndi og ferjumaður á Gemlufalli sem fylgjast með.

Á hinni myndinni er verið að undirbúa að draga ferjuna á eftir Gemlufallsbátnum.

Fyrstu tvö sumurin mín í vegavinnu var ég oft ferjaður yrir fjörð og tók þátt í flutningum vor og haust.

Það eru eftirminnilegir tímar.

Af Facebook-síðu Emils R. Hjartarsonar