Einn kafli og annar -- með Emil skólastjóra
Í gær 28. júní á 111 afmælisdegi Hjartar Hjálmarssonar var haldinn fundur til að loka einum þætti og hefja annan. Aðgerðarhópur um afmæli Sóleyjar ÍS 225 kom saman og með hópnum Emil Ragnar Hjartarson sem var heiðursfélagi í ferðinni um Boðaföll Sóleyjar á Suðurlandi. Að vísu komst Emil ekki með í ferðina en það breytir auðvitað engu um stöðu hans og heiður.
Gudmundur Einar Jonsson átti ekki möguleika á að mæta í dag og var þar skarð fyrir skildi. En úr nefndinni mættu Björn Ingi Bjarnason og Guðmundur Sigurðsson
Hjörtur Hjálmarsson var stjórnarformaður Hjallaness, dótturfélags Kaupfélags Önfirðinga þegar Sóley var smíðuð fyrir Flateyringa. Hjörtur var mikill aðdáandi Einars Benediktssonar skálds og mun hafa átt hugmynd og heiður af nafni skipsins.
Á fasbóksíðu Emils má finna eftirfarandi skýringu á nafninu: „Einhverjum kann að finnast undarlegt að skíra skip blómnafni,jafnvel þótt blómið sé fagurt.
Í kvæðinu "Móðir mín" notar Einar Benediktsson orðið Sóley um Ísland. -- þangað sem leiðin liggur að lokum. Þaðan mun hugmyndin að nafninu hafa komið.“
Það var ótal margt sem Emil sagði okkur í framhaldinu, skemmtilegar sögur sagðar með blikandi leiftri en þó hæversku og yfirvegun kennimannsins. Það var mikill hlátur og gleði á þessum litla fundi okkar.
Hallgrímur Sveinsson hjá Vestfirska forlaginu hefur skipað hópinn sem var á fundinum til að koma vegargerðasögum Emils í bókarform hið allra fyrsta, - bæði verða teknar sögur sem hann hefur skrifað á fasbók síðu sína og svo líka sögur sem hann á í minni sínu og aldrei hafa verið skráðar en sagðar þegar við hefur átt.
Emil byrjaði í vegavinnu upp úr 1950 og starfaði við það flest sumur fram yfir malbik. Hann sagði slitlagið hafa verið afar magnað, það hafi verið skrítið að sjá aldrei aftur gömlu holurnar sem höfðu fylgt veginum af dyggð alla tíð, samviskusamlega hafi þær mætt eftir hverja heflun hver á sínum stað og glatt vegfarendur sem tóku þeim að vísu misfagnandi.
Það má telja fullvíst að þessi bók eigi eftir að vekja gleði þeirra sem muna vegina og ekki síður þeirra sem unna góðum frásögnum og svo eru auðvitað fjölmargir sem hafa lagt hönd á plóg við að gera vegi á vestfjörðum að veruleika.
Í fundarlok var Emil afhent að gjöf bók sem fylgdi því að hafa verið heiðursgestur í Sóleyjarferðinni en það var saga barnaskólans á Eyrarbakka og Stokkseyri, elsta barnaskóla á Íslandi, þar hafa Önfirðingar einmitt átt drjúgan þátt í skólastarfinu allt frá stofnun skólans um miðja nítjándu öldina.
Til gamans má geta þess að fjölskylda Emils fór með skólastjórn á Flateyri í um sex áratugi, afi hans, faðir og hann sjálfur. Þetta er líklega einstakt og sérlega skemmtilegt að spá í.
Þá fékk Emil afhent heiðursborgaraskjal föður síns sem var heiðursborgari Flateyrarhrepps. Skjalið hafði verið á menningarbjálka á efsta lofti forsetasetursins á Eyrarbakka í fullan áratug eða frá því að hið mikla rit Önfirðingafélagsins um Hjört Hjálmarsson kom út.
