Einn góður úr Mýrahreppi: - Kvenfólkið og Jóhannes
Eitt síðasta prestsverk séra Eiríks J. Eiríkssonar á Núpi í Dýrafirði áður en hann tók við Þingvöllum var að framkvæma þrefalda giftingu og tvær skírnir. Að lokinni athöfn í kirkjunni á Mýrum var haldin mikil veisla í þinghúsinu þar, eins og alltaf var siður hjá þeim Mýrahjónum, Gísla Vagnssyni og Guðrúnu Jónsdóttur. Að lokinni kaffidrykkju var gestum boðið að ganga til „Gráustofu“ þar sem fólk gat spjallað saman.
Aðfararnótt sunnudagsins höfðu þeir Gunnar Össurarson smiður og Jóhannes Davíðsson bóndi í Neðri-Hjarðardal verið að koma akandi sunnan frá Reykjavík og þurftu að vekja upp í Flókalundi til að fá gistingu. Í spjallinu á Mýrum hafði Jóhannes orð á því hvað stúlkurnar í Flókalundi væru almennilegar og þægilegar í viðmóti. Þá leit séra Eiríkur á Jóhannes og sagði:
Ég hélt nú að þú hefðir ekkert vit á kvenfólki svona yfirleitt, Jóhannes.
(Sögn Össurar Torfasonar frá Felli).
