Í Landsbankanum á Þingeyri.

Það er alveg merkilegt með þessa Dýrfirðinga. Alltaf skulu þeir vera að þvælast i þennan banka sinn á Þingeyri, sem er opinn einu sinni í viku, klukkutíma í senn. Sem stundum verða tveir. En allir fá þeir þó afgreiðslu fyrir rest. Þeir þurfa að taka út, leggja inn, greiða reikninga, senda peninga hingað og þangað og bara nefndu það. Það er auðvitað ekkert vit í þessu! En sumir eiga nú bara tugi milljóna þarna inni. Og trúlega eiga Dýrfirðingar ekki undir einum milljarði króna í Landsbankanum sínum á vöxtum og vaxtavöxtum og vöxtum líka af þeim! Spekingarnir okkar hafa reiknað þetta út, þrátt fyrir alla bankaleyndina sem ríkir á landi hér.

   Við fórum í bankann okkar í gær vegna pappíra sem skila þurfti í sambandi við Tortóluviðskipti. Skriffinnskan er mikil í sambandi við þau viðskipti öll. Nei, bara djók! Hitt er annað, að þegar við komum inn í Landsbankann okkar á Þingeyri, biðu ca.15  manns eftir afgreiðslu. En þetta er ekki sök starfsfólksins sem er afburða lipurt. Þar koma aðrir við sögu sem vita hvar á að spara. Þetta er náttúrlega mjög þjóðhagslega hagkvæmt og minnir á að biðraðir í kommúnistaríkjunum voru ein aðal atvinna fólksins í þeim sæluríkjum sósíalismans.