16. júlí 2015 - 80 ára minning Hafliða Magnússonar
Hafliði Þórður Magnússon, listamaður frá Bíldudal, var fæddur þann 16. júlí 1935 og í dag eru því 80 ár frá fæðingun hans. Hafliði lést þann 25. júní 2011 á heimili sínu á Selfossi.
Hafliði var fæddur í Hergilsey á Breiðafirði. Hann fluttist þaðan 6 ára í Arnarfjörð þar sem fjölskyldan bjó á ýmsum stöðum en lengst af bjó hann á Bíldudal. Hann bjó einnig um tíma í Reykjavík.
Hafliði starfaði m.a. sem sjómaður og þá mest á síðutogurum, við fiskvinnslu og einnig kenndi hann sjóvinnu. Þá vann hann við uppbyggingu Mjólkárvirkjunar og endurgerð fæðingarbæjar Jóns Sigurðssonar á Hrafnseyri við Arnarfjörð.
Frá árinu 1998 bjó Hafliði síðan á Selfossi ásamt sambýliskonu sinni Evu Þórarinsdóttur frá Suðureyri við Súgandafjörð. Á Selfossi vann hann ýmis störf, síðast hjá SG við trésmíðar þar sem hann lauk hefðbundinni starfsævi árið 2002.
En Hafliði Magnússon var fyrst og fremst rithöfundur, ljóðskáld, söngleikjahöfundur og málari. Þá lagði hann mikla rækt við sagnaþætti af ýmsum toga og flest í því tengdist Bíldudal og Arnarfirði. Hann var svo sannarlega margþættur listamaður og þeim störfum helgaði hann sig alfarið eftir að hann hætti störfum hjá SG.
_____________________________________________________________________
Minningarorð Hallgríms Sveinssonar á Þingeyri á útfarardegi Hafliða Magnússonar þann 2. júlí 2011
Hafliði Magnússon, alþýðulistamaður frá Bíldudal, var einn af þessum hæfileikamönnum sem leynast ótrúlega víða. Hafliði er fyndnasti höfundur landsins, sagði Oddur Björnsson og Hafliði hefur endurvakið smásöguna, skrifaði Erlendur Jónsson. Ekki er amalegt að geta veifað slíkum umsögnum þegar komið er til Lykla-Péturs, enda allt slíkt trúlega niðurskrifað hjá honum.
Undirritaður kynntist Hafliða fyrst árið 1994 þegar hann vann við endurbyggingu burstabæjar Jóns Sigurðssonar á Hrafnseyri. Þar var verklaginn og duglegur maður á ferð við grjóthleðslur og annað sem við átti, enda vanur erfiðisvinnu til sjós og lands frá blautu barnsbeini. Þeir náðu vel saman við bæjarbygginguna, hann og Elís Kjaran, undir stjórn þess eftirminnilega manns, Auðuns H. Einarssonar, enda svipaðir karakterar um margt. Hafliði, hávaxinn og myndarlegur, enda kallaður Evróputröllið af sumum sérfræðingum, bauð af sér góðan þokka, hógvær maður sem þó vildi halda sínu fram þegar við átti, var líkur sumum persónum Íslendingasagna. Þeir félagar höfðu margt í flimtingum þau þrjú sumur sem bærinn var í byggingu, ekki síst ef fallegar konur komu í heimsókn og voru ekki með gaur með sér eins og Hafliði hafði gjarnan á orði af innlifun sinni.
Hafliði gerðist fljótlega eitt af lárviðarskáldum Vestfirska forlagsins og þakkar forlagið honum nú öll þau skrif af hvers konar tagi, smásögur, skáldsögur, ljóð og viðtöl að ógleymdum öllum græskulausu gamansögunum en í þeim var hann sérfræðingur. Bækur hans, Togarasaga með tilbrigðum og Saltstorkin bros, eru undirstöðurit um gömlu togarajaxlana á síðutogurunum. Þar var Hafliði á heimavelli. Og þá var ekki fúlsað við góðu staupi er komið var í höfn. Karakterar þeir sem Hafliði færði til bókar af þeim góðu skipum heyra nú Íslandssögunni til. En persónusköpunin og frásagnarháttur Arnfirðingsins eru rannsóknarefni sem liggur óbætt hjá garði.
Megi Hafliði Magnússon, listamaður alþýðunnar, fá góða heimkomu.
Hallgrímur Sveinsson.
